Merhabalar;
Buraya çok özel şeyleri yazıp insanları sıkmak istemiyorum.
Ama ömrümde ilkkez sevinçten ağlayınca dayanamayıp yazdım..
Çok çok zor yollar aştık biz.. Çok yorulduk. Günlerce aylarca hastanelerde yattık.. İnsanların söylediklerine kulaklarımızı kapadık. Hatta bazen doktorların.. İnanmak istemedik ama hepte peşinden koştuk bazı şeylerin.
Onun derdi yetmezmiş gibi birde ameliyat dediler.Eyvallah dedik.
Ömrü boyunca yoğun bakımda olduğu 2 gün haricinde Onu hiç aama hiç yanlız bırakmadık.
o ordayken biz kapılarında sabahladık.
Elini hep tuttuk. Allah izin verdiği sürecede hep öyle olacak.
Poz vermeyi çok sevdik.. ona göre çok güzel hatta belki sanatsal :)
Fotoğraf çekmeyide çok sevdik. somurtgan insanlara gülmesi için baskıda yaptık :):)
Ve işte zafer pozumuz :)
Kaynaştırma sınıfının 4.ve son sınıfından; normal çocukların düzeyine göre 8.sınıftan mezun olduk.
Otizm kimseyi vazgeçirmesin diye yazdım tüm bunları. Asla olmaz diye yola cıkmasın kimse. Otizm eğitim ile aşılabilinir. Hangi aşamada olursa olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder